استئوما (Osteoma)

استئوما یک تومور خوش‌خیم (benign) و به‌طور آهسته رشدکننده و پیشرونده است که معمولاً در استخوان‌های جمجمه و صورت، در گوش، نزدیک عصب بینایی، یا در سینوس‌های پارانازال قرار دارد. این تومور بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می‌شود، اما گزارش‌هایی از بروز آن در افراد بالغ تا دهه ششم زندگی نیز وجود دارد. احتمال ابتلا به استئوما در مردان دو برابر بیشتر از زنان است. استئوما می‌تواند به صورت منفرد یا چندگانه ظاهر شود. وجود استئوماهای متعدد و دیگر تومورها می‌تواند با یک اختلال ژنتیکی به نام سندرم گاردنر (Gardner syndrome) مرتبط باشد.

علائم و نشانه‌ها

استئوما ممکن است بدون علامت باشد یا علائم و نشانه‌های خاصی را بسته به مکان و اندازه خود نشان دهد، مانند پروپتوز (proptosis)، مشکلات شنوایی (استئوما در کانال گوش)، فشار بر نخاع، یا علائم سینوس‌های پارانازال مانند انسداد تنفسی و آپنه (apnea). برخلاف دیگر ضایعات خوش‌خیم استخوانی که رشدشان کند شده یا در بلوغ اسکلتی متوقف می‌شود، استئوما به رشد خود ادامه می‌دهد.

مدیریت و درمان

مدیریت درمانی ممکن است شامل جراحی اندوسکوپی سینوس، برداشت به‌صورت کامل (en bloc excision) و برداشت ناقص (subtotal excision) باشد، به‌ویژه در مواردی که استئوما بزرگ، انسدادی، علامت‌دار باشد یا زمانی که بدخیمی استخوانی همراه وجود داشته باشد. پس از برداشت جراحی ممکن است بازسازی و پیوند در محل استخوان انجام شود.

موضوع مرتبط: استئوید استئوما (Osteoid Osteoma)